02 September 2010

Emut ka Bapa

Puasa nu kasabaraha itu teh?

Mun puasa dimimitan ti umur 6 atawa 7 taunan, meureun ayeuna teh jadi puasa nu ka-30 leuwih. Geus tapis kuduna mah. Makin bisa neuleman maknana, makin bisa sampurna ngajalankeunana.

Tapi, nyatana teu kitu. Beuki dieu, puasan teh asa beuki jauh. Jauh tina husu, jauh tina sampurna, jauh tian bermakna. Nu aya teh, taraweh makin langka. Kana dosa beuki teu asa-asa.

Inget kana caritaan ema jeung almarhum bapa baheula. Iman teh bisa ngandelan jeung ngipisan. Urang kudu usaha supaya iman eta terus ngandelan ku rajin ngahadiran pangajian.

jawan kiwari, justru nu aya teh kuring makin jauh. Pangajian taun kali oge henteu. Paling kongang ngadenge hutbah jumaah saminggu sakali. Kitu oge lamun teu nundutan.

Kalan-kalan muncul rasa dosa. Almarhum bapa teh keyeng pisan dina ngajurung kuring mempelajari agama. Anjeunna omat-omatan, kuring kudu ngaji di madrasah unggul burit. Sakola agama, istilahna harita teh.

Samemeh mulang ka alam kalanggenagn, anjeunna oge sering pisan mepelingan soal perluna ngajaga bakti ka gusti Allah. Kuring inget dina hiji kasempetan anjeunna tembong kacida bungahna pedah kurang mulang ka kampung bari dina kantong mekel buku hadis anu kandel. Anjeunna maka kedal majar kurang teh anak nu pang solehna.

Kiwari, nginget-nginget kajadian eta, kurang jadi era parada. Rumasa geus nguciwakeun harepan anjeunna. Kuring sama sakali jauh tina soleh. Nu aya ti poe ka poe teh diri beuki ngajuhan tina jalan agama. Kagoda ku mamanis dunya.(*)

Tidak ada komentar: